Το Ελληνικό Έθνος γιορτάζει τα 156 χρόνια της Ενώσεως των Επτανήσων με την Μητέρα Πατρίδα(21 Maίου 1864). Η λαμπρή μέρα της Ενώσεως ήλθε έπειτα από τόσο πόνο, από τόσα αίματα και τόσα δάκρυα των Επτανησίων απέναντι στην τυραννία του Άγγλου κατακτητή.
Το φως της Εθνικής μας Αναγέννησης, της Ανάστασης του Γένους υπήρξε προϊόν του Επτανησιακού διαφωτισμού και της ακατάλυτης αποφασιστικότητας να μείνουν Έλληνες.
Τα Ιόνια Νησιά ή Επτάνησα είναι η παντοτινή πύλη Ανατολής και Δύσης, ένα στρατηγικό σταυροδρόμι, ένας κόσμος ολόκληρος, μια συνεχής ιστορική εξέλιξη.
Κάθε νησί έχει τη δική του σημαντική ιστορία, είναι ένα ξεχωριστό σημείο αναφοράς.
Η Ελλάδα δεν είχε πεθάνει στις καρδιές των Επτανησίων μετά τόσα χρόνια κατάκτησης, όπως πίστευαν οι ξένοι. Οι καρδιές παρέμειναν Ελληνικές και με την καθοδήγηση των Ριζοσπαστών πέτυχαν τον άθλο. Ανάγκασαν τους Βρετανούς να φύγουν απ’ τα Επτάνησα. Μέγας ο ρόλος στα Επτανησιακά πράγματα του Εθνικού Κυβερνήτη και μάρτυρα Ιωάννη Καποδίστρια (1776-1831). Πρωταγωνιστής της Επτανήσου Πολιτείας ήταν ο Κερκυραίος Ιωάννης Καποδίστριας. Ο Καποδίστριας κατόρθωσε να επιβάλει στα Επτάνησα την ελληνική γλώσσα και παράλληλα προώθησε την παιδεία ως γραμματέας του πρώτου ελληνικού κράτους μετά το 1453 της «Δημοκρατίας των Επτά Ηνωμένων Νησιών» ή «Επτάνησος Πολιτεία»(1800-18007). Η ίδρυση της Ιονίου Ακαδημίας, ένα όραμα του κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια, είναι αποτέλεσμα της μεγάλης φιλικής του σχέσης με τον πλούσιο Άγγλο λόρδο Φρειδερίκο Γκύλφορντ. Οι δυο άνδρες συναντήθηκαν το 1824 στο Συνέδριο της Βιέννης,. Εκεί ο Γκύλφορντ δέχεται την πρόταση – παράκληση του Καποδίστρια για την ίδρυση επτανησιακού Πανεπιστημίου στην Κέρκυρα.-
Στα τέλη του 18ου αιώνα οι πολιτικές, ιδεολογικές και στρατιωτικές ανακατατάξεις στον ευρωπαϊκό χώρο παίζουν καθοριστικό ρόλο και καθορίζουν τα γεωστρατηγικά συμφέροντα των μεγάλων δυνάμεων της εποχής και καθορίζου την τύχη των Ιονίων Νήσων. Η Ρωσία, η Μεγάλη Βρετανία και η Γαλλία, η Τουρκία επιδιώκουν την επικυριαρχία τους στη Μεσόγειο . Τα Επτάνησα μετά από διάφορους δυνάστες, στις 5/ 17 Νοεμβρίου 1815 ιδρύεται «ελεύθερο και ανεξάρτητο Ιόνιο Κράτος υπό την Προστασίαν Κραταιάς Δυνάμεως ( της Αγγλίας)». Έτσι άρχισε η Αγγλική κατάκτηση.
Στην περίοδο της Αγγλικής Κατοχής (1815-1864 οι Επτανήσιοι πρωταγωνίστησαν στην Ελληνική Επανάσταση με επικεφαλής τους Κεφαλλονίτες Γεράσιμος Μουσούρης, Ευαγγελής Πανάς, Ανδρέας και Κωνσταντίνος Μεταξάς με την στη μάχη του Λάλα (9-13 Ιουνίου 1821),αλλά και τον Παξινό μπουρλοτιέρη Γ. Ανεμογιάννη.
Μεγάλη συμμετοχή Επτανησίων –ιδιαίτερα Κεφαλλονιτών– στη Φιλική Εταιρεία, μέσω της οποίας στέλνουν χρήματα ή πολεμοφόδια στους επαναστατημένους συμπατριώτες της Στερεάς Ελλάδας και της Πελοποννήσου. Κεφαλλονίτες και Ιθακήσιοι της διασποράς παίρνουν μέρος στην Επανάσταση της Μολδοβλαχίας. Ευρύτερη, πάντως θεωρείται η συμμετοχή των Επτανησίων στις μάχες της Επανάστασης του 1821, γεγονός που δείχνει πως ένιωθαν κομμάτι της σκλαβωμένης Ελλάδας.
Το ριζοσπαστικό κίνημα και οι αγώνες του λαού μας έφεραν το ποθητό αποτέλεσμα της Ένωσης. Σκοπός των ριζοσπαστών ήταν όχι μόνο η Ένωση με την Ελλάδα, οι κοινωνικοί αγώνες αλλά και ο δημοκρατικός μετασχηματισμός ολόκληρης της Βαλκανικής(πρωταγωνιστής ο Παναγής Πανάς).
Στις 14 Νοεμβρίου 1863 στο Λονδίνο υπογράφεται η Συνθήκη της Ένωσης της Επτανήσου με την Ελλάδα χωρίς την παραμικρή συμμετοχή των Επτανησίων, αλλά και της Ελλάδος . Η Συνθήκη για την Ένωση έδινε τέλος στη βρετανική κατοχή στα Επτάνησα. Η πολυπόθητη αυτή ημέρα οφείλεται αποκλειστικά στους αιματηρούς αγώνες των Επτανησίων και ιδίως των Ριζοσπαστών για την Ένωση της Επτανήσου με τη Μητέρα Ελλάδα.
Η απόφαση των Άγγλων να φύγουν από τα Επτάνησα δεν υπήρξε «δωρεά» , όπως θέλουν να υποστηρίξουν αγνοώντας τα πραγματικά ιστορικά στοιχεία. Όπως προκύπτει από τα Πρακτικά του Βρετανικού Κοινοβουλίου στις αγορεύσεις των Gladstone, Gray, Maguire οι Άγγλοι ήθελαν να εξυπηρετήσουν μετά το επικείμενο άνοιγμα της διώρυγάς του Σουέζ άλλα πιο σημαντικά γεωστρατηγικά τους συμφέροντα(Κύπρος, Κρήτη κλπ.). Η Βρετανία, ήταν μία δύναμη που δεν ήθελε με κανένα τρόπο μια αλλαγή στο status quo της Ανατολικής Μεσογείου. Ο δρόμος προς τις Ινδίες έπρεπε να παραμείνει πάσει θυσία και αποκλειστικά μια βρετανική υπόθεση. Τα Επτάνησα δεν είχαν πια τον γεωστρατηγικό ρόλο που είχαν στο παρελθόν ,τώρα το ενδιαφέρον των Άγγλων ήταν η διατήρηση του δρόμου της Ανατολής.
Το φιλελεύθερο πνεύμα που διαδόθηκε στην Ευρώπη και στα νησιά μας μετά την Γαλλική Επανάστασή και τον Επτανησιακό Διαφωτισμό δημιουργούσε ένα ακατάσχετο Επαναστατικό ρεύμα στην Κεφαλονιά με την εξέγερση του Σταυρού το 1848. και της Σκάλας το επόμενο έτος 1849. Τον Οκτώβριο του 1851 εκτοπίζονται οι Ριζοσπάστες βουλευτές Ηλίας Ζερβός – Ιακωβάτος και Ιωσήφ Μομφεράτος. Ο Αγώνας του λαού των Επτανήσων ήταν ένας αγώνας απελευθερωτικός, ήταν ένας αγώνας για την εθνική δικαίωση, ήταν όμως κι ένας αγώνας για κοινωνική δικαιοσύνη και προκοπή.
Ήρθε η Μεγάλη Μέρα (1864) και Αναστάσιμη στιγμή έφερε την Μάνα Ελλάδα ν ’αγκαλιάσει τα παιδιά της. Πέρασαν 156 χρόνια έκτοτε και τα χρόνια αυτά απέδειξαν ότι οι Επτανήσιοι σαν γνήσιοι Έλληνες πατριώτες μπήκαν πάντα μπροστά στους αγώνες του Έθνους. Τα χρόνια που πέρασαν ήταν δύσκολα για τον Τόπο. Τα Επτάνησα πάντα την Ελληνική ψυχή τους. Ένα είναι βέβαιο ότι τα Επτάνησα στις 21 Μαΐου γιορτάζουν την Ανάσταση τους.
«Πατρίδα σαν τον ήλιο σου Ήλιος αλλού δεν λάμπει»
(Λορέντζος Μαβίλης)
ΑΝΤΩΝΗΣ Π. ΑΡΓΥΡΟΣ
Ο Αντώνιος Π. Αργυρός (1952) είναι Έλληνας δικηγόρος, που έχει διατελέσει υπηρεσιακός Υπουργός Επικρατείας.
Γεννήθηκε στα Σπαρτιά Κεφαλληνίας και είναι γιος του Παναγιώτη Αργυρού, εκπαιδευτικού από τους Παξούς, και της Ηρώς Πανά. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και δικηγορεί απο το 1976 στο Συμβούλιο της Επικρατείας και τον Άρειο Πάγο. Υπήρξε μέλος ,του ΑΣΕΑΔ, της νομοπαρασκευαστικής επιτροπής του Υπουργείου Δικαιοσύνης,του ειδικού δικαστηρίου του άρθρου 88 του Συντάγματος,του Δικαστηρίου Αγωγων Κακοδικίας (2004 - 2009), μέλος του Ανώτατου Πειθαρχικού Συμβουλίου Δικηγόρων (2004 - 2009), γραμματέας της ομάδας κοινοβουλευτικού έργου δικαιοσύνης του πολιτικού κόμμάτος της Νέας Δημοκρατίας (1982 - 2004), αντιπρόεδρος της Κτηματικής Εταιρείας του Δημοσίου, νομικός σύμβουλος για θέματα Δημοσίου Δικαίου, της Γενικής Γραμματείας του Υπουργικού Συμβουλίου και νομικός σύμβουλος του Εθνικού Ιδρύματος Υποδοχής και Αποκατάστασης Παλιννοστούντων Ομογενών Ελλήνων (1990 - 2004) του υπουργείου Εξωτερικών. Στις 17 Μαΐου 2012, κατά τον διορισμό της Υπηρεσιακής Κυβέρνησης Παναγιώτη Πικραμμένου από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια, ανέλαβε Υπουργός Επικρατείας, μέχρι τη διενέργεια εκλογών στις 17 Ιουνίου 2012.
Διετέλεσε μέλος της Επιτροπής Πιστοποίησης Διαμεσολαβητών, του άρθρου 6 παρ. 1 του νόμου 3898/2010 του Υπουργείου Δικαιοσύνης (2012-2014), Νομικός Σύμβουλος της Συνόδου των Πρυτάνεων των Ελληνικών ΑΕΙ.(2011-2014). Σήμερα είναι αναπληρωτής νομικός σύμβουλος του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και μέλος της συντακτικής ομάδας του νομικού περιοδικού του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών "Νομικό Βήμα". Ήταν ένας εκ των πρώτων που προσέφυγαν κατά του τέλους ακινήτων.Εκπροσώπησε ως πληρεξούσιος δικηγόρος, τον ΔΣΑ κατά τις δίκες του Μνημονίου ενώπιον του ΣτΕ και του Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιώμάτων (Υποθεση Κουφάκη κλπ κατά Ελλάδος) και τα Ελληνικά Πανεπιστημία, στις δίκες του Ν 4009/2011και διαθεσιμότητος του προσωπικού τους.
Κατοικεί στην Αθήνα. Είναι παντρεμένος με την Συμβολαιογράφο Αμαλία Ι. Τσουμάνη.
Πηγή: el.wikipedia.org