Το φυσικό περιβάλλον στάθηκε για τον άνθρωπο ιδιαίτερα ευνοϊκό για την εξελικτική πορεία του μέσα στο χρόνο. Ακόμη και οι αντίξοες συνθήκες του περιβάλλοντος αντί να σταματήσουν την διανοητική του εξέλιξη, αποτέλεσαν αφορμή πάλης και αγωνιστικότητας για επικράτηση.

Στις μέρες μας κυρίαρχος πια όχι μόνο της φύσης, αλλά και της επιστήμης και της τεχνολογίας, θερίζει τους καρπούς του μόχθου του με βουλιμία και απληστία, χωρίς να αφήνει μεγάλα περιθώρια στους άλλους εκπροσώπους του ζωικού και του φυτικού κόσμου για επιβίωση. Πολλές φορές επεμβαίνει, χωρίς τύψεις στην ομαλή και φυσιολογική διαβίωση αυτού του κόσμου αντιστρέφοντας τους πανάρχαιους και ακατάβλητους νόμους της ζωής. Ανίσχυρος τώρα πια να σταματήσει αυτή τη ροπή του προς την ισοπέδωση εκμηδενίζεται από την ίδια του την προσπάθεια.

Κανονικά η εποχή μας θα πρέπει να είναι ένας σταθμός, ένα ορόσημο στην πορεία της ανθρώπινης εξελικτικότητας. Ένα ορόσημο θετικό και καρποφόρο. Συμβαίνει όμως το αντίθετο. Ο άνθρωπος βρίσκεται αντιμέτωπος με ό,τι αρνητικό προέκυψε από την χρήση της υπερβολής. Έχασε τον προσανατολισμό του μέσα στη δίνη του ανεμοστρόβιλου που η πνευματική του ικανότητα δημιούργησε.

Ο θεός σοφός και παντοδύναμος έπλασε αυτό το θαυμαστό δημιούργημα για να βοηθήσει το έργο της φύσης και όχι να το προδώσει. Να σεβαστεί τους νόμους της και όχι να τους καταστρέψει. Ο άνθρωπος ξεμάκρυνε πολύ από το φυσικό του περιβάλλον. Με την πρόφαση ότι έφτιαξε ένα ανώτερο επίπεδο ζωής που του έδωσε το όνομα «ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ», πρόδωσε το πεπρωμένο του. Η θέα του σημερινού «πολιτισμένου» ανθρώπου είναι πολλές φορές αποκαρδιωτική. Με εκφυλισμένο το κύτταρο και το ένστικτό του, παραπαίει σ’ ένα πλήθος κοσμοθεωριών και δοξασιών.

Ανιχνεύει την επιτυχία του, την πληρότητά του μέσα σε ένα λαβύρινθο ιδεών και απόψεων. Μόνο που η ψυχή του συχνά θάβεται κάτω από τα ερείπια της διάνοιας. Την φυσική ισορροπία νου και ψυχής που διαταράσσεται καθημερινά έχει χρέος να αποκαταστήσει ο άνθρωπος. Η εξισορρόπηση νου και ψυχής θα τον οδηγήσει τελικά στο σωστό προορισμό.

Ο άνθρωπος δεν ξεχώρισε τυχαία. Ήταν προορισμένος να θαυματουργήσει χωρίς να διαταράξει. Ας πορευτεί λοιπόν δεμένος με τον συνάνθρωπο και φιλιωμένος με τη φύση. Η εσωτερική μας επανάσταση είναι κάτι το επιτακτικό και αναγκαίο. Πρέπει να γίνουμε οι καταλύτες που θα φιλτράρουμε τις ιδέες και τις πράξεις μέσα από το πρίσμα της ανθρώπινης υπόστασης και αυτό όχι από ρομαντισμό αλλά από τη συνειδητοποίηση της επιτακτικής ανάγκης.

Υπάρχουν προσωπικές πράξεις που οι συνέπειές τους είναι ατομική μας υπόθεση, υπάρχουν όμως και κοινωνικές πράξεις που τα αποτελέσματά τους πλήττουν το σύνολο και άρα είναι υπόθεση της κοινωνίας.

 Γιάννης Πομόνης
Β΄Αντιπρόεδρος Ένωσης Επτανησίων Ελλάδας

Το myEptanisa σας εύχεται
            Καλές γιορτές!