Σηματοδοτώντας (14:00 ώρα Ελλάδας) την τελετή Έναρξης των «Αγώνων της Πανδημίας» σύμφωνα με τον ΠΟΥ, των «Αγώνων της ανασυγκρότησης» όπως τους χαρακτήρισαν οι Ιάπωνες στις 8/9/2013 όταν εξασφάλισαν την διοργάνωσή τους, των «Αγώνων της Ειρήνης και της Αλληλεγγύης» όπως έχει πει ο πρόεδρος της ΔΟΕ, Τόμας Μπαχ.
Στο στάδιο παρευρέθηκε ο αυτοκράτορας Ναρουχίτο, όπως και η Τζιλ Μπαίντεν, σύζυγος του προέδρου των ΗΠΑ, επικεφαλής της διπλωματικής αμερικανικής αντιπροσωπείας στο Τόκιο. Δεν παρευρέθηκει όμως ο πρώην πρωθυπουργός της Ιαπωνίας Σίνζο Άμπε σε μία τελετή Έναρξης, που μόλις μία μέρα πριν την τελετή έναρξης οι διοργανωτές απέλυσαν και το νέο διευθυντή της, λόγω σχολίων που είχε κάνει κατά το παρελθόν για το Ολοκαύτωμα. Τον περασμένο Μάρτιο, ο καλλιτεχνικός διευθυντής των Τελετών Έναρξης και Λήξης, Χιρόσι Σασάκι, παραιτήθηκε μετά από υποτιμητικό σχόλιό του σε μία γυναίκα.
Όμως δεν έλειπαν μόνο αυτοί. Δεν υπήρχαν επίσης γέλια, φωνές, χειροκροτήματα. Όπως αυτά που, για παράδειγμα, καλωσόρισαν την Ομάδα Προσφύγων στο ντεμπούτο της στο Maracana του Ρίο, πριν από πέντε χρόνια. Τότε αυτοί οι «άστεγοι» αθλητές, που συχνά δραπετεύουν από πολέμους, έκαναν... παρέλαση ως προτελευταία αποστολή. Μπήκαν στη σκηνή λίγο πριν από την οικοδέσποινα Βραζιλία.
Αυτή τη φορά στο Τόκιο, το έκαναν δευτερόλεπτα αμέσως μετά την Ελλάδα, που και αυτή τη φορά εμφανίστηκε πρώτη, έχοντας σημαιοφόρους τους Ολυμπιονίκες Αννα Κορακάκη και Λευτέρη Πετρούνια. Όμως οι πρόσφυγες, όπως και οι υπόλοιποι δεν ένοιωσαν το χειροκρότημα, αλλά βίωσαν το κενό και τη σιωπή των άδειων εξεδρών.
Έτσι η πρόκληση της εναρκτήριας τελετής διπλασιάστηκε: έπρεπε να κατακτήσει περισσότερα από όσα έκανε πάντα, αντισταθμίζοντας την έλλειψη κοινού. Ένα είδος αδύνατης αποστολής που επικεντρώθηκε στο σύνθημα «Ενωμένοι από το συναίσθημα», το σημείο αναφοράς κάτω από το οποίο πραγματοποιήθηκε μια παράσταση που συνδύαζε την «Ιαπωνικότητα» και το άνοιγμα στον κόσμο.
Αλλά οι συνέπειες της πανδημίας δεν άδειασαν μόνο τις εξέδρες. Ακόμη και η ίδια η παρέλαση μειώθηκε, επειδή οι αντιπροσωπείες έφτασαν στην σκηνή με λιγότερο αριθμό ατόμων, ειδικά όσο αφορά τους συνοδούς. Η εμφάνιση έγινε με βάση τα ονόματα των χωρών στην ιαπωνική γλώσσα.
Έτσι κι αλλιώς η τελετή Έναρξης ήταν πάντα μια σημαντική σελίδα των Αγώνων, η πρώτη, μία από αυτές που συχνά παραμένουν στην ιστορία. Ο Πασολίνι μίλησε για «έναν κόσμο γεμάτο μέλλον» στο Ολυμπιακό Στάδιο της Ρώμης το 1960, σημειώνοντας την έλευση στη γεωγραφία των Αγώνων των χωρών που είχαν πρόσφατα αποκτήσει ανεξαρτησία.
Πριν από είκοσι πέντε χρόνια, το 1996 στην Ατλάντα, ο θρυλικός Μοχάμεντ Αλί, ανάβοντας την φλόγα στο Στάδιο, προκάλεσε μια παγκόσμια έκρηξη συναισθημάτων, ενώ το 2018, στους Χειμερινούς Αγώνες του PyeongChang, πραγματοποιήθηκε η απίστευτη κοινή παρέλαση από τις δύο Κορέες με μια και μοναδική σημαία.
Η τελετή Έναρξης είναι επίσης η πιο περιζήτητη και ακριβή ημέρα των Αγώνων. Ένα εισιτήριο για το Λονδίνο το 2012 ήταν κοντά στα χίλια ευρώ, πολύ περισσότερο από αυτό που πλήρωσε κάποιος για τον Μπολτ ή τον Φελπς. Όμως αυτή τη φορά δεν υπήρξε αυτό το πρόβλημα, αφού βρέθηκαν μόλις 950 με 1000 VIP καλεσμένους .
Πάντως ακόμα και αυτοί οι εκλεκτοί δεν άκουσαν τη μουσική του Κέιγο Ογιαμάντα, αφού παραιτήθηκε, μιας και μέσα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αποκαλύφθηκε ότι ο συνθέτης είχε εκφοβίσει και παρενοχλήσει άτομα με αναπηρίες όταν ήταν μικρός. Έτσι ο σκηνοθέτης της τελετής Χιγιόκκι Τακαγιούκι αναγκάστηκε να κοιτάξει άλλο τρόπο για να καλύψει τα τέσσερα λεπτά της μουσικής από το σενάριο.
Το Νέο Εθνικό Στάδιο, χτισμένο στον ίδιο χώρο με αυτό που χρησιμοποιήθηκε για τους αγώνες του 1964, ετοιμάστηκε για ένα Ολυμπιακό βάπτισμα που δεν θα είναι εύκολο. Το ξύλο κέδρου, οι φυσικοί του ανεμιστήρες, οι εξωτερικές κυκλικές βεράντες με θέα στο όρος Φούτζι, βρίσκονται στις θέσεις τους, για αυτούς τους ξεχωριστούς και ιδιαίτερους Αγώνες.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ